Melbourne & Tasmanië

Jaaaaaa! Ik heb deze week definitief besloten dat ik mijn verblijf in Australië met 2 maanden verleng, joehoew! Op het einde van februari, de 23ste vlieg ik terug naar Nederland en hoop dat tegen die tijd de winter al een beetje over is. Ik ben echt ontzettend blij met de keuze, want dat betekent dat ik in januari toch echt een bezoekje aan de Australian Open ga brengen. Nu ik hier in Australië ben, in Melbourne ben geweest zijn de kriebels te sterk en wil ik het tennistoernooi echt meemaken! Natuurlijk moet ik jullie allemaal 2 maanden langer missen, maar ik hoop en denk wel dat het deze ervaring waard is!!
Nu dit grote nieuws er uit is, probeer ik jullie weer met mijn dagelijkse ervaringen te amuseren.

Een hostelkamer zoals hier in Melbourne ben ik nog niet tegenkomen. Ik lig op een kamer met 11 anderen, waarvan één iemand voor 8uur uit bed is en de rest pas allemaal na 10/11uur en sommige zelfs pas om 13:00uur. Het voelt alsof ik elke ochtend muisstil mijn stapelbed uit moet komen, zodat ik maar niemand wakker maak. Vandaag is er regen in Melbourne, voor de meeste van mijn hostelkamer reden om nóg langer te blijven liggen haha. Voor mij was het tijd om een bezoekje aan de dokter te brengen. Niks ergs, don't worry! Maar na een klein uur wachten en een bezoekje van 2 minuten in de behandelkamer was ik wel $80 lichter. Daarna ben ik doorgelopen naar de apotheker, waarbij ik ook daar weer een dik half uur moest wachten. Een 'productieve' ochtend.
Omdat het hostel pas een week de deuren open heeft, hebben ze nog geen wasmachines. Ik heb Muriëlle met mijn puppy oogjes aangekeken en we hebben er een middagje wasdraaien in haar hostel van gemaakt en in de avond zijn we met Sarah Mexicaans gaan eten

Wetende dat ik morgen moet uitchecken en gisteren na het doen van de was gewoon al mijn kleren neergegooid heb, heb ik een uur besteed aan mijn backpack opnieuw inpakken. Het wordt erger en erger elke keer met inpakken. Ik dacht dat ik er handigheid in zou krijgen, maar mijn backpack blijft groeien. Met de gouden tip om mijn kleren op te rollen heb ik alles erin gekregen.
Ik heb voor de eerste keer mijn sportschoenen gebruikt om een rondje te rennen en wel langs de rivier in Melbourne. Na een half jaar niet sporten valt dit ontzettend tegen, er is dus veel werk aan de winkel haha. Toen ik het hostel binnen kwam en Sarah mijn rode hoofd zag begon ze super hard te lachen. Maar goed het begin is gemaakt zullen we maar zeggen.
Samen met Sarah heb ik weer een maaltijd in elkaar geflanst en daarna hebben we in ons hostel wat gedronken met een groepje van de Great Ocean Road. Voor de meeste van ons was het (voor nu) de laatste avond in Melbourne. We hebben geprobeerd om een bar in te komen na een aantal drankjes in het hostel, maaaaaar we kwamen er niet in. Twee of drie van de groep hadden een backpack bij zich en één jongen had een tattoo op zijn been die zichtbaar was. Helaas willen ze dat in Melbourne niet binnen hebben. Terug naar het hostel waar we nog een aantal drankjes gedaan hebben en om 01:00uur uit de keuken gezet werden die ze gingen sluiten.

's Morgens weer uitchecken, want in het begin van de avond heb ik mijn vlucht naar Tasmanië. Ik kon gelukkig nog gebruik maken van de faciliteiten (lees keuken en wifi) van het hostel voordat ik op weg naar het vliegveld ging.
Ik had voor mijn vlucht 20kilo bijgeboekt voor mijn backpack en dacht dat dat wel oké moest zijn. Ik moest even slikken toen ik 19kilo op de teller zag staan, waaaatt!! Ik ben met 14kilo ofzo in Nederland begonnen haha. Maar ik weet dat mijn backpack alleen maar lichter kan worden, heb namelijk een pak waspoeder erin zitten hihi.
Na een uur in het vliegtuig gezeten te hebben was ik al in Hobart, ik heb het laatste plekje in de shuttlebus naar het centrum weten te bemachtigen en ik was blij toen ik in het hostel aankwam. Ik heb mijn spullen snel op de kamer gelegd en de dichtstbijzijnde winkel opgezocht. Blijkbaar niet de dichtstbijzijnde, maar de eerste die ik kon vinden. De man van de winkel was al aan het sluiten en gaf me 2 minuten om nog iets uit de rekken te vissen. Meer dan noodles en mijn pak lievelingskoekjes kon ik niet meer de winkel uitkrijgen.

Ooh my god! Ik dacht vannacht echt dat er iemand in mijn hostelkamer zou doodgaan. Zo hard en met rare geluiden heb ik nog nooit iemand horen snurken. Het leek wel alsof hij in zijn eigen gesnurk zou stikken. Na deze interessante nacht stond ik om 7uur fris en fruitig klaar om de bus in te springen voor een 6-daagse tour in Tasmanië.
Toen iedereen in de bus zat (17mensen) stelde Kane, de reisleider zichzelf voor. Dit was zijn 2de tour hier in Tasmanië en hij verontschuldigde zich al dat hij niet veel wist over Tasmanië. Jippie dat heb ik weer, een tour die een rib uit mijn lijf is met een reisleider die niet eens Tasmanië kent. Maar goed, ik mag nog niet oordelen, geef hem eerst maar eens de kans! De groep was leuk, maar wel totaal verschillend van alle andere tours die ik gedaan heb. Normaal ben ik de middelste/oudste van de groep, maar nu behoorde ik bij de 4 jonkies.
De dag stond in het teken van korte wandelingen in de rainforest waarbij we een aantal watervallen gezien hebben. Ik heb er al een groot aantal gezien hier in Australië, maar ik kan er geen genoeg van krijgen.
Dat Kane nog niet vaak in deze bus had gereden was duidelijk. Bij het tanken moest hij 3x opnieuw indraaien om goed uit te komen bij de pomp en daarna bleek ook nog dat hij aan de verkeerde kant van de pomp stond om de bus te kunnen vullen. Bij het hostel aangekomen was er een grote groep motorrijders die het daar op een zuipen gezet hadden. Tijdens onze gratis barbecue van het huis kregen we van de heren een shotje tequila. Gelukkig hoefde we het niet te drinken op de manier van de heren: zout opsnuiven, shotje tequila drinken en daarna de citroen in de ogen spuiten.
Na de geweldige sunset (die niet te zien was door de wolken) op het strand ben ik op de wifi van het hostel gesprongen en heb ik de tickets voor Nieuw Zeeland geboekt :)!!

Een douche in de ochtend om goed wakker te worden en daarna de bus in voor onze eerste stop op het strand. Het weer zat niet tegen, waardoor iedereen op zijn eigen tempo langs het strand gewandeld heeft. Na ons uurtje op het strand zijn we doorgereden naar de zand duinen. De beklimming tot de top van de zandheuvel was pittig voor de benen, maar eenmaal boven was het genieten. Overal waar je keek zag je zand, de blauwe lucht en het uitzicht in de verte. Na de ervaringen in het zand zijn we gaan lunchen in het dorpje Strahan, waar we die nacht opnieuw zouden overnachten. Een wandeling door de rainforest met opnieuw een waterval aan het einde en daarna hadden we vrij programma. Je had de optie om naar een theatervoorstelling in het centrum te gaan, maar samen met 4 anderen had ik daar niet zoveel behoefte in. We hebben gezellig wat gekletst en opnieuw geprobeerd om de sunset te kunnen zien en gelukkig was het deze keer wel raak.

Aangezien Kane zich niet zoveel bij de groep laat zien was er onduidelijkheid over het tijdstip van het ontbijt en vertrek. Toch was iedereen op tijd klaar om aan de nieuwe dag te beginnen. We hebben een stuk gereden en daarna een ontzettend leuke wandeling van 3 uur gemaakt in Cradle Mountain National Park. De beklimming naar de top van Marion's Lookout was geen makkie, maar op 5 mensen na heeft iedereen de top beklommen. Na de pittige wandeling hebben we geluncht en zijn we doorgereden naar Launcheston waar we die nacht zouden verblijven. Samen met 3 andere dames zijn we in Launcheston naar een Foodstore geweest en hebben heerlijk Aziatisch eten gehad. In de avond heb ik met een aantal mensen die in het hostel verbleven gezellig gekletst en een paar drankjes genuttigd.

Na een slechte nacht slaap was het moeilijk opstaan, zeker als je ook nog eens regen tegen het raam hoort knetteren. Drie mensen van de groep verlieten de tour en we kregen daarvoor in de plaats zeven nieuwe in de bus erbij, dat brengt de teller op 21 mensen. Laat ik ook nog even zeggen dat we die ochtend voor de derde keer deze tour al verkeerd gereden zijn en dat Kane de telefoon van mensen uit de tour moest gebruiken omdat zijn eigen credits op waren. Veiligheid gaat boven alles wordt elke tour gezegd.
We hebben een korte wandeling gemaakt in Cataract Gorge, waarbij we wilde wallabies gezien hebben en een grote pauw die helaas niet zijn mooie kleuren aan ons wilde showen.
We hebben een lange busrit gehad voordat we in het plaatsje waren om te lunchen. Het bleek dat er een kwartier voordat wij aankwamen een korte storm was geweest met onweer. Alle stroom in het dorpje lag eruit, waardoor restaurants geen lunch konden verzorgen en we boodschappen moesten doen in een donkere supermarkt.
Omdat het weer niet goed was vandaag en 1,5 uur strand op het programma stond hebben we het programma aangepast. We zijn naar een super grote waterval gaan kijken, kaas gaan proeven en via de oostkant langs het strand naar het hostel in Bicheno. Het weer was opgeklaard, ja hier in Tasmanië heb je alle soorten weer in één dag, het zou zo Nederland kunnen zijn af en toe. Met de Nederlandse Jacqueline ben ik een rondje in Bicheno gaan wandelen, hebben we ons zelfgemaakte avondeten genuttigd en stonden we klaar om naar de Pinguin-tour in de avond te gaan. Aaaaaah wat zijn die beestjes schattig zeg!! We mochten op het strand zitten en de pinguïns kwamen op een halve meter/meter van ons vandaan voorbij gelopen. Een ander hoogtepunt van de avond was de meteoriet die we zagen. Nog nooit heb ik zoiets bijzonders en van zó dichtbij gezien, wauwie!

We zijn in de ochtend weer begonnen met een goede wandeling, namelijk naar het uitzichtpunt van Wineglass Bay. Met de helft van de groep hebben we de wandeling naar beneden gemaakt om even een half uurtje op het strand door te brengen. Verder dan mijn voeten ben ik het water niet in geweest, want het was echt te koud! Wat je naar beneden loopt moet je natuurlijk ook weer omhoog. Helemaal kapot en trillende beentjes had ik toen ik weer bij de bus aangekomen was.
In de middag zijn we naar Bonorong Wildlife park geweest waar we de Tasmanian Devil gezien hebben en kangoeroes mochten voeren. Er liepen ontzettend veel kangoeroes rond daar, zowel kleintjes als grote van (ik denk) zo'n 1,5 tot 2 meter als ze recht op staan. Na Wildlife park heeft Kane iedereen in zijn hostel gedropt in Hobart. Een aantal van de bus hadden een 5-daagse tour, dus voor hun eindigde de tour deze avond. Zij hadden de optie om naar het restaurant vanavond te komen, waar de rest (6-daagse tour) allemaal ging genieten van een maaltijd die in de tour inbegrepen zat.

In de ochtend hadden we de eerste stop bij een bakkerij en bij de oudste brug van Australië in Richmond. We zijn daarna doorgereden naar Port Arthur. Blij waren we dat we daar een andere reisleider zouden krijgen die ons meer zou vertellen over Port Arthur. Bij het zien van een groep van misschien 50 personen had ik er al helemaal geen zin meer in. Ik kon de gids niet verstaan en mijn concentratie was helemaal ergens anders. Ook was ik te moe om überhaupt te luisteren naar iemand. Gelukkig was ik niet de enige die niet meer geïnteresseerd was in hetgeen de reisleider vertelde en zijn we met drie personen weggelopen van de groep en hebben ons eigen plan getrokken.
In de middag terug naar Hobart hebben we nog twee stops gehad voor het uitzicht en daarna was het punt aangebroken dat mijn tour zou eindigen. Ik heb nog nooit een reisleider gezien die zo blij was om een groep terug naar het hostel te brengen. Hij heeft echt geen plezier in zijn werk en dan te bedenken dat het seizoen nu pas begint.

Midden in de nacht ging mijn wekker, want om 6:15uur moest ik klaar staan voor de shuttlebus naar het vliegveld. Het ging niet zo makkelijk als het inchecken in Melbourne. Ik moest mijn losse batterijen uit mijn grote backpack halen en ze in de kleine backpack stoppen. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar goed regels zijn regels. Bij de controle van de handbagage werd mijn tas eruit gehaald en moest ik de losse batterijen bij elkaar laten plakken. Nog amper door het poortje (gelukkig zonder geluiden) werd ik gevraagd of ze me op explosieven mochten controleren, haha. Wat een ochtend op Hobart airport zo vroeg in de morgen.
De vliegreis ging snel en in Sydney aangekomen kon ik direct de shuttlebus in. Het hostel is niet zo geweldig, maar goed het gaat erom dat ik in de avond een bed heb. Ik ben aan het begin tot het einde van de middag in slaap gevallen, zo moe was ik van een weekje Tasmanië. Ik ben naar de supermarkt gegaan om boodschappen te doen en gelijk ook even van de gratis wifi gebruik te maken daar. De komende 5 dagen ben ik in Sydney en ga ik proberen nog meer te zien van Sydney dan dat ik in het begin van mijn reis gezien heb.